Een verhaal voor de ziel.

Vanmorgen voelde ik het al. Er wilde een verhaal verteld worden. Of eigenlijk geluisterd en opgeschreven. Want zo is hoe dat gaat. Ik legde mijn oor te luisteren bij mijn gidsen en die zeiden dat het moest gaan over overlevingsstrategieën en er moest een plaatje van voelsprieten bij. Nou, mooie instructie is dat. Tijd om verder te informeren had ik niet, want er stond een reading gepland.

Ik belde mijn klant en opende zachtjes de deur naar de reading en daar kwam met een hoop bombarie een innerlijk kind mijn beeld ingestormd. Op haar rug zaten kleine vleugeltjes, maar het was bepaald geen engeltje. Toen ik nog wat beter keek, zag ik dat het wespenvleugeltjes waren. Het innerlijke kind had ook nog een zwaardje bij zich en prikte daarmee in de rondte naar iedereen die op dat moment even teveel voor haar was. Blijkbaar had ze ons wat te vertellen. We nodigden haar uit bij ons te komen zitten en vroegen wie ze was. “Ik ben de grote beschermer”, riep ze. “Iedereen die me kwaad probeert te doen, krijgt een mep. Ik sta niet toe dat iemand me pijn doet. Ik vecht”.

En vervolgens keek ze naar rechts en daar zat een klein lief egeltje. Helemaal opgerold als een klein balletje, stil en ingekapseld. Zoveel lawaai als de wesp maakte, zo stil en teruggetrokken was het egeltje. “Wie ben jij”, vroegen we het egeltje? “Ik heb zulke harde klappen te verduren gehad, ik heb me diep in mezelf bevroren en teruggetrokken. Opgerold als een balletje, zodat niemand me pijn kan doen en ik het leven en de pijn niet meer hoef te voelen. Zo bescherm ik mezelf. Als ze tegen me aantrappen, rol ik als een balletje onzichtbaar onder de struiken en blijf daar heel stil liggen”, zei de egel.

Ik had net het idee dat ik naar een Beertje Paddington film keek. Samen zaten we aan tafel. De wesp aan de thee en het egeltje met een schoteltje melk voor zich. De ene overleefde door te bevriezen en de andere door de vechten. Beiden gaven zowel in het energieveld als in het lichaam, een enorme slopende stress, met zelfs ziekte tot gevolg.

Egel en wesp, beiden ontstaan in dezelfde persoon in een jeugd met extreme onveiligheid en stress. Beiden een andere route gekozen om te overleven, dat was wel duidelijk. Maar wat deden ze dan naast elkaar in deze zelfde persoon? Daar waren we wel benieuwd naar. “Hoe zijn de taken tussen jullie dan verdeeld?” informeerden we.

“De egel was er eerst en ik ben gekomen om haar te redden”, zei de wesp. “Oh hoe zit dat dan?” vroegen we. ”Nou, zei de wesp. De egel sloeg alle energie die op haar afkwam in zich op en raakte steeds dieper en dieper in zichzelf gekeerd, ondervoed en liet alle verbindingen met de wereld, maar ook met zichzelf, los. Ze kon de pijn niet meer verdragen. Meer dood dan levend, imploderend als een stervende ster. De freeze zou uiteindelijk haar dood geworden zijn”, zei wesp. En toen ben ik ontstaan, om haar te redden uit de freeze. Om haar wakker te schudden en haar terug op aarde te krijgen. Ik heb keer op keer de egel lek geprikt zodat er een release kwam en zodat ze uit de toestand van steeds dieper wegraken zou komen. Ik heb haar gered. Ik ben de bliksemafleider, ik zorg voor de ontlading en dat gaat nu eenmaal met een hoop kabaal. Als een vulkaanexplosie. Iedereen die het me op dat moment lastig maakt, krijgt een prik. Anders konden we niet overleven, dit was de enige manier. Want weet je, toen we zijn ontstaan waren we te jong om uit de situatie te vluchten, fight en freeze waren de enige routes om te overleven. Ik heb trouwens echt wel eens hele lelijke dingen tegen mijn moeder geroepen hoor”, grinnikte de wesp”.

Wat kwamen we tijdens deze reading veel aan de weet. Allemaal dankzij deze twee wel hele onverwachte bezoekers die aanschoven op onze energetische theevisite.

We hebben ze uitgebreid bedankt voor hun (over)levensreddende werk en ze ontslagen van deze zware taak. Wat een opluchting was dat!

Ben jij benieuwd welke (soms) verborgen overlevingsstrategieën je nog belemmeren? Nodig dan jouw innerlijke kinderen, die je hielpen overleven, ook eens uit op de theevisite en luister naar hun moedige verhaal.

Hulp nodig? Dan luisteren we samen naar jouw unieke verhaal van de dappere helden die je in je draagt.

Wat een magische ervaring was de eclips vanmiddag.
Het andere licht, de schaduwen, het opbouwen van de energie.
De vogeltjes die zich wat stiller hielden. Een koolmeesje hield zijn kopje scheef en keek me verbaasd aan alsof hij wilde zeggen: “Is het nu al bedtijd?”.

Al was er maar een hapje uit de zon, de vogeltjes reageerden meteen op de verandering. Zonder nadenken, zonder moeite, zonder oordeel en zonder paniek. Ook al nam het licht af en wisten ze niet of het helemaal donker zou worden. Diep verbonden met al wat is. In vertrouwen mee met de natuurlijke stroom. Mee met wat er is. Dat is immers alles wat er is.

De verbinding met je diepste zelf, met je diepste voelen en weten, is de glijbaan waarmee we door deze lastige tijd kunnen glijden. Dwars door de density en de angst, dwars door de oude structuren.

Verbonden met ons diepste zelf is alles weer mogelijk en kunnen we surfen op de woeste golven en paragliden op de orkaan, zonder te verdwalen.

Maar hoe doe je dat dan en waar is dat mooiste stralendste zelf dan wel niet gebleven? Ik ben het in ieder geval regelmatig helemaal kwijt en heb dan het gevoel dat ik stuurloos door de modder ploeter ;).

De meest authentieke verbinding met wie je werkelijk bent, is er altijd. Maar kan net als de zon vanmiddag "verduisterd" zijn, waardoor je jezelf en je natuurlijke stroom even helemaal kwijt bent. Dit kan komen door familiepatronen, overlevingsstrategieën, karma, gewonde innerlijke kinderen, ingesleten patronen, oude verhalen, stukjes van jezelf die de weg naar huis niet meer kunnen en nog veel meer. Het geeft en verdwaald en verduisterd gevoel. En dan zit je midden in je eigen zonsverduistering.

De weg naar je ware huis van het licht, is dan het ontrafelen door het volgen van de weg terug. Helemaal terug naar de bron van wie je werkelijk bent, dwars door de schaduw met al zijn verhalen en verwondingen. Niet makkelijk, maar een ding kan ik je garanderen door de vele readingen die ik heb gedaan. De ontmoeting met je ware zelf is groots. Onvoorstelbaar groots. De beloning voor het harde werk om de hele weg weer terug te volgen naar huis, laagje voor laagje, is niet in woorden te beschrijven. En van dat thuis waar je ware zelf woont, kun je de stroom naar het hier en nu weer moeiteloos volgen.

Zit je midden in je eigen zonsverduistering en zie je het even niet meer? Je bent van harte welkom voor een reading. Samen kijken we door de schaduwen heen. Het licht wacht op je!

Heel mijn leven ben ik al gefascineerd door sprookjes. Elfen, trollen, orks, heksen en andere volkjes, ik krijg er geen genoeg van. Het bange kind in mij vlucht maar al te graag in een sprookjes boek, film of serie, alsof de grote boze wereld niet bestaat. Dat is wel zo veilig.

De volwassene in mij kijkt gelukkig ook mee en die is ook gefascineerd. Harry Potter, Lord of the Rings en de allernieuwste serie Rings of Power, laten namelijk prachtig zien wat er nu ook gaande is in de energie die de wereld op dit moment probeert te beheersen.
De duisternis probeert aan terrein te winnen. Mount Doom spuwt sluw haar vuur over de aarde en de vlammen proberen in ons te kruipen.

 

In deze soms angstaanjagende en verwarrende tijd, zijn we hier niet toevallig. In tegendeel, hoe akelig het soms ook is, de timing is perfect. Precies op dit moment zijn we hier gekomen om te doen wat ons te doen staat, namelijk het licht terug te brengen op aarde. Een taak wacht ons.

Om deze taak uit te voeren, worden we uitgedaagd de Frodo en Harry Potter in ons zelf te vinden en als Gandalf the White te herrijzen uit de Mijnen van Moria. In ons allergrootste licht te gaan staan. Het lichtzwaard op te heffen en onze soevereiniteit te claimen. Dat is immers ons geboorterecht.

Dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan. We hebben allemaal Frodo zien ploeteren, met onze handen voor onze ogen gezeten of het Voldemort zou lukken en de lange weg van Aragorn gezien, voordat hij zijn geboorterecht, de troon van Gondor, durfde te bestijgen.

 

De aarde is op dit moment bepaald geen sprookje. Overal om ons heen is er verwarring, angst, verdriet en paniek. Oude houvast en zekerheden verdwijnen en de toekomst is ongewis. We hebben het oude treinstation verlaten en zijn op weg naar een nieuwe wereld, een nieuwe dimensie. De contouren worden steeds meer zichtbaar en aan de horizon glimpt al een beetje licht van de onvermijdelijke nieuwe dageraad. De kanteling is al ingezet. En we zijn allemaal op een interdimensionele reis, van oud naar nieuw.

Het enige dat we kunnen doen om onze weg te vinden, is het licht volgen, het stralende licht van onze eigen bron. Dat wijst de weg. Maar het valt niet altijd mee om bij ons eigen licht te komen en onze eigen bron nog te kunnen vinden.

 

Vaak wordt die verduisterd door gewonde innerlijke kinderen die de weg naar huis niet meer kunnen vinden en die daardoor verstrikt raken in de lagere frequenties van angst, paniek en verwarring. Gevangen in rookgordijnen, duisternissen, familie- en karmische patronen. Bange kinderen verstrikt en verstikt in een energetisch spinnenweb, vergeten hoeveel licht en kracht ze in zich dragen en wie ze werkelijk zijn. De weg naar huis lijkt dan verder weg dan ooit.

 

En juist dan is de innerlijke navigatie die zo zuiver kan aanvoelen wat het juiste pad is voor nu, zo nodig. De weg voor nu is ons te verbinden met onze ware innerlijke bron, zodat we ons licht en unieke zijn in de wereld neer kunnen zetten. En we ieder op onze eigen manier kunnen doen waarvoor we hier gekomen zijn. Juist nu, de tijd is nu en het is de hoogste tijd. Met ieder stukje dat we onszelf helen, helen we immers ook de wereld.

Een reading is een geweldige manier om het spoor terug te volgen, helemaal tot aan je innerlijke bron van licht en alles wat de weg daar naar toe vertroebelt, op te ruimen. Juist met alle bijzondere hulp van het universum kijken we overal dwars doorheen, achterlangs en onderdoor.

Ben je ook even verdwaald en verward en kun je de weg naar huis niet meer vinden? Je bent van harte welkom voor een reading.

 

’s Morgens heb ik het altijd even nodig om in de flow van de dag te komen. Ik kan daar soms wel even een richtingaanwijzertje voor gebruiken. Ik vind deze dierenkaarten dan altijd zo lief, zo fijn, zo mooi en behulpzaam.

Ik had al wel gevoeld dat deze dag zou gaan om mijn mooie werk wat zichtbaarder in de wereld te laten stralen en dat ik daarvoor zelf dan ook maar weer eens voor de dag (moest durven) komen ;) .

Ik ben immers de tolk tussen de liefdevolle ondersteuning van spirit en heel veel mooie zielen, die in deze turbulente ook net als ik, wel even een richtingaanwijzertje kunnen gebruiken. Zodat ze uit de schaduw naar voren kunnen stappen en hun eigen stralende licht in de wereld neer kunnen zetten. Niets is nu harder nodig dan dat.

En toen verscheen de Pauw:

“Wanneer heb je voor het laatst met je veren gepronkt en trots aan anderen laten zien wie je bent? Wij hebben allemaal een pauw in ons zitten die naar buiten wil treden en nu word jij geroepen om de wereld te laten zien hoe mooi je wel niet bent. Kom uit de schaduw, zegt de spirit van de pauw en toon je ware kleuren zodat je anderen ook inspireert te laten zien hoe prachtig ze zijn. Dans alsof je je herinnert dat je gemaakt bent van sterrenstof en sierlijkheid, vol levensenergie en stralend licht! Je bent een kanaal van goddelijke liefde en je dans is uniek. Vang het licht op en help het te laten schitteren. Dans dat je het geluk hebt om precies hier te zijn, precies nu. Spirit wil dat je vol blijdschap, zit zodat anderen zullen opstaan om samen met jou te dansen.

(Tekst: Colette Baron - Reid)

Lukt het even niet om je eigen licht en de pauw in jezelf te vinden? Je bent altijd welkom voor een reading.